محمد شفیع شیرازی متخلص به وصال

 (1197 هجری قمری- شیراز / 1262 هجری قمری- شیراز)          آرامگاه : شیراز -شاهچراغ

           ترکیب بند عاشورایی

                بند یکم

شاهنشهی که کشور دل تختگاه اوست

محنت، سپاه دار و مصیبت، سپاه اوست

آن شاهِ بی رعیت و سردارِ بی سپاه

کاسلام در حمایت و دین در پناهِ اوست

آن سید حجاز، که در کیش اهل راز

کفر است سجده ای که نه بر خاک راه اوست

آن بیکسی که با همه آهن دلی، سنان

بر زخم دل ز طعن سنان، عذرخواه اوست

هر زخم دل، دهانی و پیکان زبان آن

و آن جمله یکزبان به شهادت گواه اوست

گویی: که سقف چرخ چرا شد سیاه رنگ؟

از دور آتشی است که در خیمه گاه اوست

گفتی گناه او چه؟ که شمرش گلو برید

انصاف و رحم وجود و مروت گناه اوست

جز این که شد زیارت او زندگی فزا

دیگر چه چاره بهر غم عمرکاه اوست؟

بر کربلای او نرسد فخر، کعبه را

کان یوسف عزیز امامت، به چاه اوست

                             سـبط نبی، فــروغ ده جرم نیــرین

                             رخشنده آفتاب ســپهر وفا حسین

                                                                                      «درحال تكميل ميباشد»